چرا احساس اظطرار نمی کنیم؟

یکی از دلایلی که ما برای فرج دعا نمی کنیم آن است که احساس اظطرار نمی کنیم. یقینا هر انسانی در طول عمر خویش حداقل یک بار اظطرار را تجربه کرده است. اگر برای یکی از عزیزان ما حادثه ی ناگواری روی دهد و پزشکان از معالجه ی او ناامید شوند و بگویند دیگر از دست ما کاری ساخته نیست، بروید دعا کنید! چه حالتی پیدا می کنیم؟؟؟

اگر سرنشین هواپیمایی باشیم هنگام فرود، چرخ های هواپیما باز نشود چه حالی پیدا می کنیم؟ حتما شما نیز پشت در اطاق های عمل، در بیمارستان ها دیده ایدکه برخی تسبیح در دست داشته ذکر می گویند و دیگری به خواندن زیارت عاشورا مشغول است و…این حالات مثال های عینی اظطرار است، یعنی قطع امید از همه کس و همه چیز و توجه کامل به خداوند یا اهل بیت (ع).

در تمامی مثال های فوق حیات جسمی و مادی به خطر افتاده است.به راستی اگر برای از دست دادن حیات معنوی و دیانت خویش نیز این چنین نگران می شدیم، وضع ما و جامعه ی ما غیر ازآن چیزی نبود که الان هست؟به راستی چرا در دوران غیبت  خواندن دعای غریق را توصیه کرده اند؟

در زمان حضرت یونس(ع) چون قوم او آثار عذاب الهی را دیدند وبه اشتباه خویش پی بردند نزد یکی از عالمان صالح قوم خویش آمدند و گفتند: اکنون چه کاری از دست ما ساخته است؟گفت: همگی جمع شوید و به بیابان و کوه ها و دره ها بروید. بچه ها را از مادر هایشان جدا کنید حتی این کار را با حیوانات هم انجام دهید، بعد گریه و زاری نمایید و از خداوند مهربان طلب آمرزش کنید خداوند تبارک و تعالی برآن ها رحم فرمود و عذاب را از آنان برداشت. بله! ما مظطر نشده ایم. البته نه اینکه مظطر نباشیم بلکه این اظطرار را حس نمی کنیم.

درد شناسی نخستین گام در احساس اظطرار است، اول باید بفهمیم که چه بلایی برسرمان آمده است و چه خطراتی در کمین ماست.به راستیچرا در دوران غیبت احساس بیچارگی نمی کنیم؟

دومین گام، پی بردن به شدت بیماری است. اگر فردی بیمار شود، ولی اطمینان داشته باشد که پزشکان از عهده ی او بر می آیند چندان مظطر نمی شود. اما اگر بداند که از دست هیچ کس کاری ساخته نیست آن وقت است که مظطر خواهد شد. باید یقین کنیم که تنها راه نجات ، حضرت ولی عصر(عج) است.

مشاهده شده در کتاب عطش انتظار، نوشته ی محمد یوسفی ، ص94