​?استاد رائفی پور
?زندگی کردنی که صبح بلند بشویم، یک سری کارتکراری انجام دهیم و شب دوباره بخوابیم و به همین منوال ادامه پیدا کند، با زندگی حیوانات به نظر من هیچ فرقی ندارد، باید بررسی کنیم که در این دنیا چقدر تأثیر گذار هستیم.
?بله، یک عده ای ازما فهمیده ایم که باید خدا را عبادت کرد ( ما خَلَقت الجِنِ و الإنس إلّا لِیَعبُدون ) : «ما جن و انس را نیافریدیم جز اینکه ما راعبادت کنند. »
?کسانی که تا اینجا آمدند مرحله حیوانی را رد کردند و انسان هستند، اما باز انسان ها بیشترشان متاسفانه همین جا متوقف میشوند.
?باید بالاتر از این فهم هم رفت. عبادت بدون شناخت امام زمان هیچ ارزشی ندارد، که یکی از وظایف اصلی منتظران شناخت امام زمان (عج) است.
? وظایف منتظران - هشتگرد- 5 خرداد96 
? التماس دعای فرج

شخصی به نام یاقوت ، روغن فروشی سنی مذهب بود و به بیابان نشین ها روغن می فروخت.پدرش سنی و مادرش شیعه بود و او هم بر مذهب پدرش بود. یک بار که به سمت روستایی می رفت، راه را گم می کند. در همان بیابان خشک ، هر چه خلیفه های مذهبش را صدا می زند، می بیند خبری نشد! ناگهان به یادش می افتد که مادر شیعه اش می گفت: ” ما شیعیان هرگاه در بیابانی گم شویم و گرفتاری برایمان پیش بیاید ، آقا و مولایمان حضرت مهدی (عج)  را صدا می زنیم و می گوییم: ” یا اباصالح! ارشدنا! او هم به داد ما می رسد “.

با خود می گوید:” من که هر چه آن خلفا را خواندم، خبری نشد! حالا امام مادرم را صدا می زنم؛ اگر به دادم رسید ، شیعه می شوم” و صدا زد” یا اباصالح! ارشدنا! مهدی جان! من گم شده ام ؛ به داد من برس !یک مرتبه حضرت (ع) تشریف آوردند و راه را به او نشان دادند و فرمودند:” آن جا،جاده ای است؛از جاده می روی؛ دیگر چیزی از راه نمانده تا به روستا برسی".

یاقوت می گوید:"به حضرت (ع) عرض کردم:آقا جانً! می شود لطف کنی تا من در خدمت شما باشم و باهم به روستا برویم؟! حضرت حجت(عج)فرمودند: نه؛ الان در دورترین مناطق عالم، هزار نفر به من متوسل شده اند. باید بروم و جواب همه شان را بدهم.”

درست است که امام زمان(عج) غایب است و چشم های ظاهری ایشان را نمی بیند ولی ایشان سرگرم گشودن گره ها و حل کردن مشکلات مردم است.

مشاهده شده در کتاب آماده باش یاران امام زمان(عج)، استاد حسین گنجی،ص62

در کتاب مکیال المکارم در معرفت امام زمان (عج) مرحوم آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی چهل مورد را بیان می کند که به شرح ذیل است:

1_منتظر فرج و ظهور آن حضرت بودن.

2_چون و چرا در امر ظهور آن جناب نکند و آنچه از حضرت می رسد صحیح و مطابق حکمت بداند و صبر در زمان غیبت.

3_صدقه دادن به قصد سلامتی آن حضرت.

4_غمگین بودن و گریه کردن به جهت مفائقت و دوری آن حضرت.

5_شناختن صات و عزم بر یاری آن حضرت در هر حال داشتن.

6_برخواستن به جهت احترام نام آن بزرگوار خصوص اسم قائم (عج)

7_اگر بتواند قربانی کند به نیابت آن حضرت.

8_در حاجات مهم به آن حضرت متوسل شدن.

9_ذکر نمودن فضائل و کمالات آن حضرت.

10_دعوت مردم به سوی معرفت آن حضرت و خدمت به آن بزرگوار.

11_هدیه نمودن اعمال صالحه خود به حضرت مانند قرائت قرآن.

12_زیارت نمودن و سلام کردن به آن حضرت(عج) در هر مکان.

13_دعا کردن به وجود مبارک آن بزرگوار و طلب فتح و نصرت و ظهور آن حضرت از خدا.

14_سرودن و خواندن شعر در ذکر فضائل و مناقب آن حضرت.

15_دعا به جهت حفظ ایمان و دین در مقابل شبهات شیاطین.

16_رفع کردن شبهات در دین توسط علماء .

17_اهتمام در ادای حقوق برادران دینی.

18_حفظ زبان به غیر از یاد خدا.

19_اقتدا کردن و تاسی جستن به اخلاق و اعمال آن حضرت.

20_موفق شدن بر توبه واقعی و باز گرداندن حقوق به صاحبان آن ها.

21_ناشناس ماندن و پرهیز از مشهور شدن.

22_عدم شرکت در مجالسی که نام آن حضرت (عج) را مسخره می کنند.

23_خوشحال کردن مومنین .

24_حج رفتن طواف کعبه به نیابت از آن حضرت(عج) و نایب فرستادن از طرف حضرت به حج.

25_زیارت مشاهد رسول اکرم(ص)  و ائمه اطهار(ع) به نیابت آن حضرت.

26_سعی در خدمت کردن و یاری آن حضرت.

27_تجدید بیعت با آن حضرت در هر روز خصوصا هر جمعه.

28_دیدار مومنین صالح و شیعیان مخلص آن حضرت.

29_محبت امام عصر(عج) به طور خاص.

30_اظهار اشتیاق به دیدار آن حضرت.

31_تشکیل مجالس فضائل و ناقب آن حضرت.

32_دعا جهت این که ما از یاران حضرت باشیم.

33_رعایت حقوق آن حضرت.

34_نفرین به دشمنان آن حضرت.

35_توبه حقیقی از گناهان و تهذیب نفس کردن و اهتمام نمودن بر تحصیل صفات حمیده و اخلاق پسندیده.

36_تقیه کردن از اشرار .

37_صبر کردن بر اذیت و تکذیب .

38_ دعا برای جلوگیری از فراموشی یاد آن حضرت .

39_صلوات فرستادن بر آن حضرت صلوات ماثوره .

40_طلب معرفت آن حضرت از خداوند متعال که دعای “ اللهم عرفنی نفسک ” می باشد.

مشاهده شده از کتاب امام زمان (عج) در کلام اولیای ربانی ، مهدی لک علی آبادی ، ص 92

صراط مستقیم امام زمان (عج) است!!!!

اگر همه دنبال کار دنیا باشند تو از امام زمان (عج) غافل نشو ، هر وقت توانستی وارد خیمه سبز آقا بشوی و تحمل سختی ها را داشته باشی،آن وقت می فهمی چه خبر می شود!!!

ریشه ی تمام رذایل اخلاقی می سوزد، دیگر دنیا برایت ارزشی ندارد.

اگر همه ی دنیا را به تو بدهند حاضر نمی شوی از علی (ع) و فرزندانش جدا شوی.

مشاهده شده از کتاب چگونه می توانیم سرباز امام زمان(عج) شویم،نوشته ی سیدبهاءالدین نجفی، ص53

چرا احساس اظطرار نمی کنیم؟

یکی از دلایلی که ما برای فرج دعا نمی کنیم آن است که احساس اظطرار نمی کنیم. یقینا هر انسانی در طول عمر خویش حداقل یک بار اظطرار را تجربه کرده است. اگر برای یکی از عزیزان ما حادثه ی ناگواری روی دهد و پزشکان از معالجه ی او ناامید شوند و بگویند دیگر از دست ما کاری ساخته نیست، بروید دعا کنید! چه حالتی پیدا می کنیم؟؟؟

اگر سرنشین هواپیمایی باشیم هنگام فرود، چرخ های هواپیما باز نشود چه حالی پیدا می کنیم؟ حتما شما نیز پشت در اطاق های عمل، در بیمارستان ها دیده ایدکه برخی تسبیح در دست داشته ذکر می گویند و دیگری به خواندن زیارت عاشورا مشغول است و…این حالات مثال های عینی اظطرار است، یعنی قطع امید از همه کس و همه چیز و توجه کامل به خداوند یا اهل بیت (ع).

در تمامی مثال های فوق حیات جسمی و مادی به خطر افتاده است.به راستی اگر برای از دست دادن حیات معنوی و دیانت خویش نیز این چنین نگران می شدیم، وضع ما و جامعه ی ما غیر ازآن چیزی نبود که الان هست؟به راستی چرا در دوران غیبت  خواندن دعای غریق را توصیه کرده اند؟

در زمان حضرت یونس(ع) چون قوم او آثار عذاب الهی را دیدند وبه اشتباه خویش پی بردند نزد یکی از عالمان صالح قوم خویش آمدند و گفتند: اکنون چه کاری از دست ما ساخته است؟گفت: همگی جمع شوید و به بیابان و کوه ها و دره ها بروید. بچه ها را از مادر هایشان جدا کنید حتی این کار را با حیوانات هم انجام دهید، بعد گریه و زاری نمایید و از خداوند مهربان طلب آمرزش کنید خداوند تبارک و تعالی برآن ها رحم فرمود و عذاب را از آنان برداشت. بله! ما مظطر نشده ایم. البته نه اینکه مظطر نباشیم بلکه این اظطرار را حس نمی کنیم.

درد شناسی نخستین گام در احساس اظطرار است، اول باید بفهمیم که چه بلایی برسرمان آمده است و چه خطراتی در کمین ماست.به راستیچرا در دوران غیبت احساس بیچارگی نمی کنیم؟

دومین گام، پی بردن به شدت بیماری است. اگر فردی بیمار شود، ولی اطمینان داشته باشد که پزشکان از عهده ی او بر می آیند چندان مظطر نمی شود. اما اگر بداند که از دست هیچ کس کاری ساخته نیست آن وقت است که مظطر خواهد شد. باید یقین کنیم که تنها راه نجات ، حضرت ولی عصر(عج) است.

مشاهده شده در کتاب عطش انتظار، نوشته ی محمد یوسفی ، ص94