بیشتر این چنین است که تا آدمی، حریم خود را نشکند دیگری جرات تجاوز به حریم او را نمی یابد.

در مرزهای جغرافیایی نیز عبور دشمن از آن قسمت که تحت حفاظت و دیدبانی نیست، آسانتر صورت می گیرد. اگر انسانی درباره هر برخوردی هیچ گونه عکس العمل و حساسیتی نشان ندهد، دیگران برای حفظ متانت و وقار و موقعیت او کم ترین اعتباری را نخواهند پذیرفت.

زن گل است: آن هم فقط برای استفاده صاحب شرعی و قانونی اش. ارزش این گل به آن است که اختصاصی است و تنها برای یک نفر به نام شوهر! غیر از شوهر، هر که باشد، ارتباط زن با او نباید به گونه ای باشد که زن با شوهرش دارد. رعایت این امر مهم را پیامبر اکرم (ص) از صفات خوب زن می داند. زن باید در برابر نامحرم، دژ و سنگر نفوذ ناپذیر باشد. به راستی اگر تمامی زنان با تمامی نامحرمان و بیگانگان این گونه باشند آیا دیگر جایی برای بد گمانی و بی اعتمادی، که زمینه ساز ناآرامی و اضطراب است،یافت می شود؟!

در برابر این زن، زنی است که هر نوع ارتباط صمیمی و آمیخته به دوستی و لذت بخشی را، با غیر همسر داشته باشد، ولی نوبت به همسر که می رسد جز خود نگهداری و سنگین برخورد کردن و میدان ندادن و بهانه ها و عذرهای رنگارنگ آوردن، کار و برخورد دیگری نداشته باشد. رسول خدا(ص) این امر را یکی از صفات بدترین زنان معرفی می فرماید.

 این حالت زن و این طرز برخورد باید برای غیر شوهر باشد. در زمینه یاد شده ارتباط زن با غیر شوهر_ نامحرمان و بیگانگان_ باید همانند ارتباط یک قطب آهن ربا با قطب موافق باشد که به طور طبیعی و خودکار، عکس العملی جز دفع و دور سازی ندارد،ولی نسبت به شوهر همانند قطب های مخالف آهن ربا باشد که به طور طبیعی واکنشی جز جذب و کشش و اتصال ندارد.

برگرفته شده از کتاب گلهای آرام بخش نوشته ی مهدی رضایی