?  دعایی در تعقیبات نماز?
851. الإمام الصادق عليه السلام: ثَلاثٌ اعطينَ سَمعَ الخَلائِقِ: الجَنَّةُ، وَالنّارُ، وَالحورُ العينُ، فَإِذا صَلَّى العَبدُ وقالَ: 
«اللَّهُمَّ أعتِقني مِنَ النّارِ، وأدخِلنِي الجَنَّةَ، وزَوِّجني مِنَ الحورِ العينِ»
،قالَتِ النّارُ: يا رَبِّ، إنَّ عَبدَكَ قَد سَأَلَكَ أن تُعتِقَهُ مِنّي فَأَعتِقهُ، وقالَتِ الجَنَّةُ:

يا رَبِّ، إنَّ عَبدَكَ قَد سَأَلَكَ إيّايَ فَأَسكِنه فِيَّ، وقالَتِ الحورُ العينُ: يا رَبِّ، إنَّ عَبدَكَ قَد خَطَبَنا إلَيكَ فَزَوِّجهُ مِنّا.

فَإِن هُوَ انصَرَفَ مِن صَلاتِهِ ولَم يَسأَلِ اللَّهَ شَيئاً مِن هذِهِ، قُلنَ الحورُ العينُ: إنَّ هذَا العَبدُ فينا لَزاهِدٌ، وقالَتِ الجَنَّةُ: إنَّ هذا العَبدُ فِيَّ لَزاهِدٌ، وقالَتِ النّارُ: إنَّ هذَا العَبدَ فِيَّ لَجاهِلٌ. 
851. امام صادق عليه السلام: به سه چيز، توانايى شنيدن صداى مردمان داده شده است: بهشت، آتش دوزخ و حور العين. هنگامى كه بنده نماز مى‏ خواند و مى‏ گويد: «خدايا! مرا از آتش برهان و به بهشت داخل كن و از حورى‏هاى بهشتى به همسرى ‏ام در آور»، آتش مى‏ گويد: «اى خدا! بنده‏ات از تو خواست كه او را از من برهانى. برهانش» و بهشت مى‏گويد: «اى خداوند! بنده‏ات از تو مرا خواست. او را در من جاى بده» و حور العين مى‏گويند: «اى خدا! بنده‏ات از ما خواستگارى كرد. او را به همسرى ما در آور».
اما اگر نمازگزار از نمازش به سراغ كار ديگرى رفت و اينها را از خدا نخواست، حورى ‏ها مى ‏گويند: «اين بنده به ما بى ‏رغبت است» و بهشت مى‏گويد: «اين بنده به من بى ‏رغبت است» و آتش مى ‏گويد: «اين بنده نسبت به من جاهل است».
? شناخت نامه نماز؛ جلد ۲؛ حدیث ۸۵۱